ഇന്റർനാഷണൽ ഓർഗനൈസേഷൻ ഫോർ മൈഗ്രേഷൻ (IOM) 2021ലെ റിപ്പോർട്ട് പ്രകാരം ബംഗ്ലാദേശിൽ നിന്നുമുള്ള അന്താരാഷ്ട്ര കുടിയേറ്റക്കാരുടെ എണ്ണം 7.4 ദശലക്ഷമാണ്. യുണൈറ്റഡ് നേഷൻ 2020ൽ പുറത്തുവിട്ട കണക്കുകൾ പരിശോധിച്ചാൽ ബംഗ്ലാദേശിൽ നിന്നുമുള്ള അന്താരാഷ്ട്ര കുടിയേറ്റം കൂടുതലുള്ള രാജ്യങ്ങൾ സൗദിഅറേബ്യ (1.3 ദശ ലക്ഷം), യുണൈറ്റഡ് അറബ് എമിറേറ്റ്സ് (1.1 ദശലക്ഷം), മലേഷ്യ (4,16,000 ), യുണൈറ്റഡ് സ്റ്റേറ്റ്സ് ഓഫ് അമേരിക്ക (2,61,000), യുണൈറ്റഡ് കിങ്ഡം (2,42,000) എന്നിങ്ങനെയാണ്. എന്നാൽ 2020-ൽ ഏകദേശം 2.5 ദശലക്ഷം ബംഗ്ലാദേശി കുടിയേറ്റക്കാരുള്ള ഇന്ത്യയാണ് കുടിയേറുവാൻ ബംഗ്ലാദേശുകാർ സാധാരണയായി തിരഞ്ഞെടുക്കുന്ന ലക്ഷ്യസ്ഥാനം.
എന്തുകൊണ്ട് ഇന്ത്യ?
മ്യാൻമറുമായുള്ള ബംഗ്ലാദേശിൻ്റെ ഹ്രസ്വ അതിർത്തി മാറ്റിനിർത്തിയാൽ, ബംഗ്ലാദേശ് ഇന്ത്യയാൽ ചുറ്റപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. 4,096 കിലോമീറ്റർ (2,545 മൈൽ) അതിർത്തി പങ്കിടുന്നത് കുടിയേറ്റം സുഗമമാക്കുന്നു. സാംസ്കാരികവും മതപരവും ചരിത്രപരവുമായ ബന്ധങ്ങളും ചലനാത്മകതയെ നയിച്ചിട്ടുണ്ട്. 1947-ലെ ഇന്ത്യ- പാകിസ്ഥാൻ വിഭജനത്തിന് മുമ്പ് (ബംഗ്ലാദേശ് ഉൾപ്പെടെ, കിഴക്കൻ പാകിസ്ഥാൻ എന്നറിയപ്പെട്ടിരുന്നു) രണ്ട് രാജ്യങ്ങളും ഒരു പ്രദേശത്ത് ഒന്നിച്ചു, വിഭജനത്തിന് ശേഷം ദശലക്ഷക്കണക്കിന് ആളുകൾ ഇരു രാജ്യങ്ങൾക്കുമിടയിൽ തങ്ങളെത്തന്നെ കീറിമുറിച്ചു. പല ബംഗ്ലാദേശികൾക്കും ഇന്ത്യയിൽ കുടുംബങ്ങളും മറ്റ് ബന്ധങ്ങളുമുണ്ട്. രാജ്യങ്ങൾ പങ്കിട്ട ചരിത്രം സാംസ്കാരികമായും പ്രതിഫലിക്കുന്നു. ഇന്ത്യൻ സംസ്ഥാനമായ പശ്ചിമ ബംഗാൾ ബംഗ്ലാദേശി കല, കവിത, സംഗീതം എന്നിവയുമായി ശ്രദ്ധേയമായ സമാനതകൾ പങ്കിടുന്നു. ബംഗ്ലാദേശിലെ പ്രധാന ഭാഷയായ ബംഗാളി ഇന്ത്യയുടെ പല ഭാഗങ്ങളിലും വ്യാപകമായി സംസാരിക്കപ്പെടുന്നു. സ്വാതന്ത്ര്യലബ്ധിക്കുശേഷവും, ഈ പരിചിതമായ സ്വഭാവ സവിശേഷതകൾ കുടിയേറ്റക്കാരുടെ ചലനത്തിന് കാരണമായിട്ടുണ്ട്. പശ്ചിമ ബംഗാളിൽ നടത്തിയ ഫീൽഡ് വർക്കിൽ നിന്നും മനസിലായത് ആശുപത്രി സൗകര്യങ്ങൾക്കായി ബംഗാളിൽ എത്തുന്ന ബംഗ്ലാദേശികൾ പിന്നീട് തിരിച്ചുപോകാതെ ഇന്ത്യയിൽ തന്നെ രേഖകളില്ലാതെ താമസമാക്കുകയും, പിന്നീട് ഇന്ത്യക്കാരെ വിവാഹം കഴിച്ച് ജീവിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു എന്നതാണ്. മാത്രമല്ല, 1971ന് മുൻപ് ബന്ധുക്കൾ ആയിരുന്നവർ രാജ്യ വിഭജനത്തിന് ശേഷം അങ്ങനെ ആകാതിരിക്കുന്നതുമില്ല എന്ന സവിശേഷതയുമുണ്ട്.
കാലാവസ്ഥാ വ്യതിയാനവും നിർബന്ധിത കുടിയേറ്റവും
കുടിയേറ്റം പ്രാഥമികമായി സാമ്പത്തിക സാഹചര്യങ്ങളുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു എന്നതിൽ തർക്കമില്ല. പല കുടിയേറ്റ സിദ്ധാന്തങ്ങളും അതിനെ ന്യായികരിക്കുന്നുമുണ്ട്. എന്നാൽ പ്രകൃതി ദുരന്തങ്ങളുടെയും വിഭവ ദൗർലഭ്യത്തിൻ്റെയും സാധ്യതയും ആഘാതവും വർദ്ധിപ്പിക്കുന്ന പാരിസ്ഥിതിക തകർച്ചയും കാലാവസ്ഥാ വ്യതിയാനവും കുടിയേറ്റത്തെ നയിക്കുന്നതോ ത്വരിതപ്പെടുത്തുന്നതോ ആയ മറ്റ് ഘടകങ്ങളാണ്. 2023-ലെ വേൾഡ് റിസ്ക് റിപ്പോർട്ട് അനുസരിച്ച്, ആഗോളതലത്തിൽ ഏറ്റവും വലിയ ഒൻപതാമത്തെ കാലാവസ്ഥാ അപകടസാധ്യത നേരിടുന്ന രാജ്യമാണ് ബംഗ്ലാദേശ് എന്ന് വിലയിരുത്തപ്പെടുന്നു. സിത്രാങ് (2022ൽ), അംഫാൻ (2020), മോറ(2017), കോമെൻ (2015), ഐല (2009) തുടങ്ങിയ കൊടുങ്കാറ്റുകളുമായി ബന്ധപ്പെട്ടുണ്ടായ വെള്ളപ്പൊക്കവും ഉയർന്ന കാറ്റും വൻ മരണസംഖ്യയ്ക്കും കോടിക്കണക്കിന് ഡോളറിൻ്റെ നാശനഷ്ടങ്ങൾക്കും കാരണമായിട്ടുണ്ട്. ഹിമാലയത്തിലെ മഞ്ഞുമലകൾ ഉരുകുന്നത് ബംഗ്ലാദേശിൻ്റെ ഡെൽറ്റകളിലേക്ക് വെള്ളം ഒഴുകുന്നതിന് കാരണമാകുന്നു. 2050 ആകുമ്പോഴേക്കും സമുദ്രനിരപ്പ് ഉയരുന്നത് രാജ്യത്തിൻ്റെ ഭൂവിസ്തൃതിയുടെ ഏഴിലൊന്ന് ഭാഗവും, ഭക്ഷ്യോത്പാദനത്തിൻ്റെ ഏതാണ്ട് മൂന്നിലൊന്ന് ഭാഗവും നഷ്‌ടപ്പെടാൻ ഇടയാക്കുമെന്ന് അന്താരാഷ്ട്ര നാണയ നിധി പ്രവചിക്കുന്നു. 2023ൽ മാത്രം രാജ്യത്തിന് 178 ചതുരശ്ര കിലോമീറ്റർ വനം നഷ്ടപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. വനങ്ങളിലെ ശുദ്ധജല തണ്ണീർത്തടങ്ങളിൽ ഭൂരിഭാഗവും നശിച്ചു. രാജ്യത്തിൻ്റെ ഭൂമിശാസ്ത്രപരമായ സ്ഥാനം, താരതമ്യേന താഴ്ന്ന ഉയരം, ജനസംഖ്യാ വളർച്ച, ഉയർന്ന സാന്ദ്രത എന്നിവ കാലാവസ്ഥാ ആഘാതങ്ങളുടെ ആക്കം കൂട്ടുന്നു. 2020-ൽ, ആംഫാൻ ചുഴലിക്കാറ്റ് 2.4 ദശലക്ഷം ആളുകളെ ഒഴിപ്പിക്കുകയും 26 പേർ കൊല്ലപ്പെടുകയും ചെയ്തു. മിക്ക ആളുകളും പലായനം ചെയ്‌തതിന് ശേഷം അവരുടെ വീടുകളിലേക്ക് മടങ്ങുന്നു, എന്നാൽ ചിലർക്ക് അവരുടെ സ്വത്തുക്കൾ നഷ്ടമായി പോകുന്നു, അല്ലെങ്കിൽ വർഷങ്ങളുടെ ആവർത്തിച്ചുള്ള ഒഴിപ്പിക്കലുകൾക്ക് ശേഷം മറ്റെവിടെയെങ്കിലും താമസിക്കാൻ ശ്രമിക്കേണ്ടി വരുന്നു. പ്രകൃതിദുരന്തങ്ങളുടെ അനന്തരഫലങ്ങൾ ബഹുമുഖമാണ്, അവ ഭക്ഷ്യ- പ്രകൃതിവിഭവങ്ങളുടെ വിതരണം, സാമൂഹിക ചലനാത്മകത, സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥ, തൊഴിൽ, ഭാവി സംഭവങ്ങളുമായി പൊരുത്തപ്പെടാനുള്ള ഒരു സമൂഹത്തിൻ്റെ കഴിവ് തുടങ്ങിയ മേഖലകളെ ബാധിക്കും. ഉദാഹരണത്തിന്, ഒരു ദുരന്തം ആളുകൾക്ക് പാർപ്പിടമോ ഭക്ഷണവും കുടിവെള്ളവും പോലുള്ള അവശ്യവസ്തുക്കളോ നഷ്ടപ്പെടുത്തുകയാണെങ്കിൽ, ആ സാഹചര്യം അവരെ സുരക്ഷിതവും കൂടുതൽ സുസ്ഥിരവുമായ ചുറ്റുപാടുകൾ തേടാൻ പ്രേരിപ്പിച്ചേക്കാം.
കുടിയേറ്റത്തെ പ്രതിരോധിച്ച് ഇന്ത്യ
കാലാവസ്ഥാ വ്യതിയാനത്തിൻ്റെ പ്രതികൂല ഫലങ്ങൾ കാരണം കുടിയേറ്റക്കാർക്ക് അവരുടെ നിയമപരമായ നില അല്ലെങ്കിൽ അതിൻ്റെ അഭാവം, സാമ്പത്തിക സംയോജനം, വ്യക്തിപരമായ വിശ്വാസങ്ങൾ എന്നിവയെക്കുറിച്ചുള്ള ഉത്കണ്ഠകൾ പരിഹരിച്ചെടുക്കുവാൻ അവർ എത്തപെടുന്ന രാജ്യത്തിന് ആകണമെന്നില്ല. നിയമപരമായ പദവിയില്ലാത്തവർ നാടുകടത്തലിനും തൊഴിലുടമകളുടെ ചൂഷണത്തിനും ഇരയാകുമ്പോൾ തന്നെ അംഗീകാരമുള്ളവർ ഒരു പുതിയ രാജ്യത്തിൻ്റെ നിയമപരവും വിദ്യാഭ്യാസപരവും ആരോഗ്യ-പരിപാലന സംവിധാനങ്ങളും ആക്സസ് ചെയ്യുന്നതിൽ തടസ്സങ്ങൾ നേരിടേണ്ടി വന്നേക്കാം. 20 ദശലക്ഷത്തോളം ബംഗ്ലാദേശി കുടിയേറ്റക്കാർ അനുമതിയില്ലാതെ രാജ്യത്ത് താമസിക്കുന്നുണ്ടെന്ന് ഇന്ത്യൻ ഗവൺമെൻ്റ് അവകാശപ്പെടുന്നു. ഇന്ത്യയിൽ പൗരത്വ ഭേദഗതി നിയമം 2019-ൽ പാസാക്കുകയും 2024 മാർച്ച് 11-ന് നടപ്പിലാക്കുകയും ചെയ്തു. അയൽരാജ്യങ്ങളായ അഫ്ഗാനിസ്ഥാൻ, ബംഗ്ലാദേശ്, പാകിസ്ഥാൻ എന്നിവിടങ്ങളിൽ നിന്ന് അനധികൃതമായി കുടിയേറുന്നവർക്ക് വേഗത്തിലുള്ള ഇന്ത്യൻ പൗരത്വം ലഭിക്കുന്നതിന് വേണ്ടി 1955-ലെ പൗരത്വ നിയമമാണ് ഭേദഗതി ചെയ്തത്. ബുദ്ധ, ക്രിസ്ത്യൻ, ഹിന്ദു, ജൈന, പാർസി, അല്ലെങ്കിൽ സിഖ് മതന്യൂനപക്ഷങ്ങൾ മാത്രമാണ് ഉൾപ്പെടുത്തപ്പെട്ടത്. മുസ്ലീങ്ങളെ ഈ നിയമത്തിൽ ഉൾപ്പെടുത്തിയിട്ടില്ല. മുമ്പ്, പൗരത്വം ലഭിക്കുന്നതിന് മതം ഒരു നിർണ്ണായക ഘടകമായിരുന്നില്ല; സ്വദേശിവത്കരണത്തിന് അപേക്ഷിക്കുന്ന ഏതൊരാളും ഇന്ത്യയിൽ 11 വർഷത്തെ നിയമപരമായ താമസം തെളിയിക്കണം. പുതിയ വ്യവസ്ഥകൾ മറ്റ് മതങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള പീഡിപ്പിക്കപ്പെടുന്ന അംഗങ്ങൾക്ക് അഞ്ച് വർഷത്തെ താമസത്തിന് ശേഷം നിയമപരമായ സ്റ്റാറ്റസ് തെളിവോടെയോ അല്ലാതെയോ പൗരത്വം നേടുന്നതിന് അനുവദിക്കുന്നു. സി.എ.എയ്ക്ക് പുറമേ, 2019ൽ അസമിൽ നടപ്പിലാക്കിയ എൻ.ആർ.സിയും ഇന്ത്യയിലെ ബംഗ്ലാദേശി കുടിയേറ്റക്കാർക്കും മുസ്ലീങ്ങൾക്കും ഇടയിൽ ഉത്കണ്ഠ വർദ്ധിപ്പിച്ചു. നിയമപരമായ പദവിയില്ലാത്ത കുടിയേറ്റക്കാരെയോ 1971-ൽ ബംഗ്ലാദേശ് സ്വാതന്ത്ര്യം നേടിയതിനുശേഷം ക്രമരഹിതമായി എത്തിയവരെയും അവരുടെ പിൻഗാമികളെയും തിരിച്ചറിയാൻ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ട് വടക്കുകിഴക്കൻ സംസ്ഥാനത്തെ കുടിയേറ്റത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ആശങ്കകൾ പരിഹരിക്കുന്നതിനാണ് രജിസ്റ്റർ ഉദ്ദേശിച്ചത്. അതിൽ സങ്കീർണ്ണമായ ഒരു പൗരത്വ സ്ഥിരീകരണ പ്രക്രിയ ഉൾപ്പെടുന്നു. അവരുടെ ഇന്ത്യൻ വംശപരമ്പര തെളിയിക്കാൻ വിപുലമായ ഡോക്യുമെൻ്റേഷൻ നൽകാൻ വ്യക്തികളെ നിർബന്ധിച്ചു. ബംഗ്ലാദേശി കുടിയേറ്റക്കാരെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ഇത് ഒരു വെല്ലുവിളിയായിരുന്നു. കാരണം പലർക്കും ആവശ്യമായ രേഖകൾ ഇല്ലെന്നോ അല്ലെങ്കിൽ അത് ലഭിക്കാൻ ബുദ്ധിമുട്ടുള്ളതിനാലോ, അവരെ അനധികൃത താമസക്കാരായി കണക്കാക്കുകയും നിയമപരമായ അംഗീകാരത്തിനുള്ള സാധ്യത കവർന്നെടുക്കുകയും ചെയ്തു. ഏകദേശം 1.9 ദശലക്ഷം ആളുകൾക്ക് അവരുടെ പൂർവ്വിക താമസസ്ഥലം തെളിയിക്കാൻ കഴിയാതെ വരികയും അവരുടെ പൗരത്വം അപകടത്തിലാക്കുകയും ചെയ്തു. നിയമപരമായ ഡോക്യുമെൻ്റേഷൻ്റെ അഭാവം കുടിയേറ്റക്കാരെ ചൂഷണത്തിന്ഇരയാക്കുകയും വിദ്യാഭ്യാസം, വൈദ്യ പരിചരണം തുടങ്ങിയ അവശ്യ സേവനങ്ങളിലേക്കുള്ള പ്രവേശനം പരിമിതപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുന്നു. പലരും അപകടകരമായ അവസ്ഥയിലാണ് ജീവിക്കുന്നത്, പലപ്പോഴും ശുദ്ധജലത്തിനും ശുചീകരണത്തിനും പരിമിതമായ ലഭ്യതയുള്ള ചേരികളിലാണ് ജീവിതം കഴിച്ചു കൂട്ടുന്നത്.
കുടിയേറ്റക്കാരുടെ ആശങ്കകൾ
കാലാവസ്ഥാ വ്യതിയാനം ബംഗ്ലാദേശിനുള്ളിലെ ആഭ്യന്തര കുടിയേറ്റത്തിനും ഇന്ത്യയിലേക്കുള്ള അന്താരാഷ്ട്ര കുടിയേറ്റത്തിനും ഒരു ഘടകമാണ്. കുടിയേറ്റക്കാരുടെ ആശങ്കകൾ പലപ്പോഴും ബഹുമുഖമാണ്. അനുമതിയില്ലാതെ അതിർത്തി കടക്കുന്നവർക്ക് ഔപചാരിക ജോലിയോ ആരോഗ്യപരിരക്ഷയോ ലഭിക്കാതെ വരികയും നിയമപരമായ പീഡനങ്ങളെ ഭയക്കുകയും ചെയ്യും. കാലാവസ്ഥാ വ്യതിയാനത്തിൻ്റെ ആഘാതങ്ങൾ കൂടുതൽ രൂക്ഷമാകുമ്പോൾ, ബംഗ്ലാദേശിൻ്റെ പ്രകടമായ അപകടസാധ്യത സുരക്ഷിതത്വവും മെച്ചപ്പെട്ട ജീവിതവും തേടി വീടുവിട്ടിറങ്ങാൻ ആളുകളെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നത് തുടരും. പലർക്കും ഇന്ത്യ ഒരു പരിഹാരമായി തോന്നിയേക്കാം. എന്നിരുന്നാലും, സങ്കീർണ്ണമായ മതപരവും രാഷ്ട്രീയവും സാമൂഹികവുമായ പശ്ചാത്തലത്തിൽ വിഭവങ്ങളും സംയോജനവും ഉപയോഗിച്ച് ഇരു രാജ്യങ്ങളും പിടിമുറുക്കുന്നതിനാൽ ഈ കുടിയേറ്റം വെല്ലുവിളികളും കൊണ്ടുവരും. ആത്യന്തികമായി, കാലാവസ്ഥാ വ്യതിയാനത്തിൻ്റെ മൂലകാരണങ്ങളെ അഭിസംബോധന ചെയ്യുന്നത് കുടിയൊഴിപ്പിക്കൽ ലഘൂകരിക്കുന്നതിനും ബാധിച്ചവരുടെ സുസ്ഥിരമായ ഭാവി വളർത്തുന്നതിനും അത്യന്താപേക്ഷിതമാണ്.
മാധുരി ആർ: എം. ജി സർവ്വകലാശാല സ്‌കൂൾ ഓഫ് ഇന്റർനാഷണൽ റിലേഷൻസ് ആൻഡ് പൊളിറ്റിക്‌സിൽ ഗവേഷക .
നവാസ് എം.ഖാദർ: എം. ജി സർവ്വകലാശാല സെന്റർ ഫോർ മൈഗ്രേഷൻ പോളിസി ആൻഡ് ഇൻക്ലൂസീവ് ഗവേർണനൻസ് പ്രോഗ്രാം കോർഡിനേറ്റർ.
INDEPENDENT,
IN-DEPTH JOURNALISM
FOR SOCIAL &
ECOLOGICAL
JUSTICE
